Nee, nee, vandaag wil ik het niet hebben over de succesfamilie De Mol. Broertje, zusje, neefje en als het even meezit ook nog een publieksprijs voor de zoektocht naar 'n nieuwe Mol. Of ontgaat me nu de clou? Nou ja, hoe dan ook, ze weten waar ze de centjes kunnen halen.
Nee, het gaat om heel iets anders.
Het dorp waar ik woon gaat gebukt onder een minderwaardigheidscomplex. Zo, dat is eruit. Aangezien ze me toch al niet zien staan, zullen ze me na deze mededeling evenmin zien lopen. Dat duurt al 16 jaar onafgebroken voort, dus veel verschil zal deze opmerking niet maken...
Vorige week, tijdens een momentje op sportschool, werd mijn aandacht getrokken door een niet onaardige dame, die zwaar tekeerging op de crosstrainer en luidkeels tegen een vriendin schreeuwde: Linda de Mol is gekozen tot de meest positieve vrouw van Nederland, heb je dat ook gelezen? Kunst, met zo'n inkomen! Welke gescheiden moeder heeft zo'n inkomen?
Tja.
Goed, we gaan es kijken. Ik ben desalniettemin in de positie dat ik iets meer van Linda weet. Hou me te goede, ik ben nog nooit wezen koffiedrinken bij haar, maar heb eens wat opmerkingen van een buurman van haar gehoord.
Linda heeft succes, ja. In Duitsland kussen ze bijna de grond waar ze op loopt. Ik zou niet echt gelukkig zijn, wanneer ik in die harde taal mijn kunstjes zou moeten vertonen.
Linda heeft ongetwijfeld een ruim inkomen. Mooi huis, twee kindjes. Ze kan zich wat veroorloven, hoeft niet op de sportschool tussen het gepeupel. Maar is het nou zo leuk om 's avonds om half twaalf iedere avond thuis te moeten komen en dan nog verplicht een uur, of anderhalf, je af te moeten beulen in je privé sportruimte?
Is het zo leuk om je kinderen onder zware privé-bewaking van en naar school te moeten laten brengen?
Waar ík dan jaloers op ben? Op het feit dat ze ondanks alles nog steeds in de slappe lach kan schieten om de gebbetjes van één van haar twee captains in de succes-show Ik Hou van Holland.
Ik heb veel van haar programma's in het verleden gemist. Heb niet het gevoel dat ik veel gemist heb, hoor!
Gooise Vrouwen is ook grotendeels langs me heen gegaan. De paar afleveringen die ik heb gezien, waren nou ook niet van dien aard, dat ik het gevoel had dat ik dat moest volgen.
Ik vind dat ook niet zo belangrijk. Het schijnt dat je fan van iemand moet worden, en alle ademteugen die ze voor de camera nemen, moet gaan volgen. Zo zit ik niet in elkaar.
Ik ga voor de warmte die iemand uitstraalt. En of ze daar nou veel of weinig geld mee verdienen, zal mij worst wezen. Ik ben zelf ook door een hel gegaan, heb drie kinderen min of meer alleen op moeten voeden, en zelf het inkomen verzorgd. Maar of ik met Linda zou hebben willen ruilen? Ik denk het niet.
Deze vrouw mag desalniettemin van mij een voorbeeld voor vele vrouwen zijn.
Vooral voor die mevrouw van de sportschool met haar belerende toontje. En laten ze mij maar met zijn allen blijven negeren! Gelukkig! Stel je voor dat ik ook zo'n veroordelend huisvrouwtje moet worden, met over alles en iedereen een mening!
