Ervaring.....

Kijk, ik ben géén econoom. Maar wat ik op dit moment zie gebeuren is iets waar ik me dood voor schaam. Om deel uit te maken van zo’n verschrikkelijk verdeelde samenleving, waar de ene helft voorschrijft hoe de andere helft in armoede moet gaan leven.

Als ik voor mezelf wil gaan beginnen, zal ik in negen van de tien gevallen naar de bank moeten. Die bank vraagt je dan om een ondernemersplan, waarin je moet kunnen aantonen dat je winst gaat maken. En nadat ze je drie keer je onderbroek hebben laten uittrekken (zie #plan2012 van Het Meisje van de Slijterij annex Petra de Boevere) mag je dan misschien na drie maanden wachten, ettelijke slapeloze nachten en een stel nagels armer, met wellicht het vereiste bedrag in lening aan de slag.

Diezelfde bank heeft de hegemonie over ons gepeupel. Zou je toch een baan ambiëren, dan ben je verplicht een bankrekening te openen. Niks geen loonzakje. Nee, Big Brother moet kunnen zien hoeveel je verdient en het liefst in detail waar je het aan opmaakt. Iedere euro die je uitgeeft bij het pinnen of door overmaking, kan in de achterkamertjes van de banken worden gevolgd. De kosten die hiermee zijn gemoeid worden zonder moeite door diezelfde harde zwoeger opgebracht. De bank speculeert met jouw geld. En of ze er nu op verdienen of niet, iedere speculant bij de bank krijgt bonussen. Dat is nu eenmaal regel bij de bank, of wij dat nu leuk vinden of niet.
En als het misgaat dan kloppen ze aan bij de regering, die de bank uit de brand helpt met, o jee, onze belastingcentjes. En denk je dat de banken dan een toontje lager zingen? Welnee, het regeringskrediet wordt bij binnenkomst verdeeld onder de malverserende banklui, de speculanten die ons vertellen of we wel of niet mogen lenen.

Jongens, ze hebben ons in de tang!

Linksom of rechtsom, wij zijn de pineut en zij lachen in hun vuistje en dineren ’s avonds aangenaam met zijn allen met hete aardappelen, waarlangs zij rijkelijk hun exquise wijnen en voortráffelijke gerechten laten glijden.

En trekken zij de broekriem aan? Nee, dat niet echt nee. Omdat ze een rijke bank zijn, mogen ze eisen stellen aan het personeel wat ze aannemen, idiote diploma-eisen, maar integriteit? Ho maar!

Ondertussen zwoegt de regering verder. 3% begrotingstekort. Dat zou ze bij diezelfde bank, die ze net hebben geholpen, niet lukken. Maar dat hoeft ook niet. We plukken de gezondheidszorg, hé, wacht eens, de GEZONDHEIDSZORG. Da’s ook zo’n geweldig fenomeen! Dat zijn de mensen van big business, de manager in de gezondheidszorg! Heeft nog nooit een beddenpan gehanteerd, weet niet wat het is om in een ziekenhuis te liggen, heeft geen weet van handen-aan-het-bed en wordt hiervoor toch rijkelijk beloond. En stel dat iemand zou komen om het allemaal wat meer back to basics te maken, zetten we er zoveel regels en punten en komma’s tussen dat geen hond er meer iets van begrijpt. En de managers kunnen hun dikke auto’s onder hun reet blijven schuiven en belangrijk doen, en samen met de bankiers dineren ’s avonds, aangenaam met zijn allen met hete aardappelen, waarlangs zij rijkelijk hun exquise wijnen en voortráffelijke gerechten laten glijden.

En iedereen schijt op de Kunduz coalitie, op de minister-president, maar klopt dat nou wel?
Ik heb een blauwe maandag gewerkt met een oud-medewerker van het COA (voor als je het niet weet, het Centraal Orgaan Asielzoekers. ) De man had geen enkele manieren, had geen weet van wat past en had een walgelijk taalgebruik tegenover iedereen en had het over het COA als een instelling waar ze vee verzorgden, Vreten Schijten en Slapen, dat was waar het COA voor zorgde. Is dat het beeld wat de tv schetst over die zielige asielzoekers die door de PvdA worden gepamperd?
Zo’n advocaat van die telg uit de familie Albayrak, is dat eigenlijk niet gewoon een gewoontedier, die tracht om de graaicultuur in stand te houden, te verdedigen? Zou hij of zij zich niet bogen op jurisprudentie, uit de tijd dat het allemaal niet op kon? Mmmm, ik denk dat ik die advocaten en rechters ook maar eens laat aanschuiven aan het diner ‘s avonds aangenaam met zijn allen met hete aardappelen, waarlangs zij rijkelijk hun exquise wijnen en voortráffelijke gerechten laten glijden.

Oeps, daar záten ze al!

Goed.
Ok.

Ik vervolg mijn bloedig pad. Ik had gehoopt op een bloeiend pad, maar helaas hebben wij net zo min zeggenschap over het weer als over onze leiders. Die Mark Rutte denkt nou wel dat ie Nederland leidt, maar volgens mij lijdt Nederland.

Waar komt dit nu allemaal uit? Lopend door de supermarkt, mijn boodschappen calculerend, dubbeltjes, kwartjes, dat is te duur, dit kan deze week echt niet en dan past het net. Komt er om kwart over zes iemand gestrest van zijn werk en de daarachter volgende file even snel zijn avondeten scoren, lekker wijntje erbij, hup, pin door de gleuf. Heeft diegene niet door hoeveel mensen stinkend jaloers zijn? Nee, want hij was de hele dag al druk om uit te maken wat een ander wel of niet mag en dat is errug belangrijk. Daarvoor word je rijkelijk beloond. Uitmaken hoe arm of een ander het mag hebben.

Ik weet het niet meer. Ik ben het spoor volledig bijster.
De banken hebben ons in de tang, we moeten maar niet ziek worden, of oud en de supermarkten regeren over de prijzen. En die spelletjes worden gespeeld door poppetjes die niet ouder zijn dan 35, want daarna tel je liever niet meer mee op de arbeidsmarkt.
Iemand Brigitte Kaandorp gezien? Iemand gezien dat de babyboomers, die nu net met pensioen zijn, de oorzaak zijn van al dit leed? Viel er bij jou ook een pak van je hart toen ze dit vertelde en uitlegde? We hebben er alleen niks aan, want die lui hebben het leed al achter zich gelaten en trekken nu op de fiets door Drenthe, alwaar zij hun rijke pensioen hebben besteed aan een eenvoudig boerderijtje, volledig verbouwd naar de laatste eisen en vormen hiermee een kleine pijler in ons uitgavenbestand.

Deze maatschappij is onderhand echt te ziek voor woorden. Ik zwalk van links naar rechts en ik weet het niet meer.
We hebben hypes en daar moet iedereen dan héél gauw aan meedoen. Als je het kunt betalen. Maar dan moet je wel manager zijn. Het liefst in de gezondheidszorg…. O ja, en mét ervaring.