Ik kreeg het advies om stil te blijven staan, dan zou er niets gebeuren. Wanneer ik zou meelopen, werd ik onder de voet gelopen. Staande tussen de warme, geurende (stinkende?) schapen realiseerde ik mij dat ik op dat moment een eenling was in de kudde. Ongeduldig drongen de schapen om mij heen, verder, naar de volgende weide met lonkend gras. Vlak bij het hek liepen ze mij opnieuw vast. Ze struikelden over elkaar om allemaal tegelijk door het hek te kunnen, maar lieten mij gewoon staan. Met hun warme vacht schuurden ze langs mij heen.
Beladen met poep aan mijn schoenen kon ik uiteindelijk terug naar de auto lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten