Zo nu en dan moet ik iemand bellen die ik niet ken. Zo iemand heeft dan ineens de voicemail aanstaan. "Ik ben er even niet"
Tja, ik ben er even niet. Hoezo? Ben je van deze bol verdwenen? Is je telefoon in vreemde handen verdwenen? Ben je uitgegumd?
Vreemd is dat, hoe mensen elkaar tegenwoordig menen te moeten benaderen. Je wilt, en het liefst wil je een adresboek op je telefoon, als het even kan, van meer dan 100 of liever, meer dan 200 "vrienden" en als je er geen zin aan hebt, dan "ben je er niet". Waar ben je dan niet?
Maar goed, ik zal wel veel te moeilijke vragen stellen. Sommige mensen zijn zo belangrijk, die mogen er even niet "zijn". Het voordeel van een mobiele telefoon was, volgens mij, dat je altijd en overal dat apparaatje mee kunt sjouwen en dus overal bereikbaar bent. Dus als "je er even niet bent" dan is dat een excuus voor al die mensen die je hebt gebedeld om hun mobiele nummer, om te weten dat je zo belangrijk bent, dat je uitgegumd kunt worden, op commando. Ho! Stop! Je mag mij niet altijd bereiken, want ik heb ook mijn rust nodig van die 100, of 200 mensen die ik heb toegevoegd aan mijn adresboek, of voor wie ik mijn mobiele nummer heb achtergelaten.
Ach, ik moet maar zo denken, al die mensen willen niet altijd door de supermarkt lopen bleren dat ze boodschappen lopen te doen, tegen wie maar zo stom is om hen in de supermarkt te bellen....
Dus ik geef mijn mobiele nummer niet zomaar aan iedereen die zijn telefoonboek wil vullen. Bel me alleen als het nodig is.... Het enige dat er kan gebeuren is dat ik even niet BEREIKBAAR ben. Fijn voor de een, jammer voor een ander, maar ik ben ER 24 uur per dag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten